Alles werkt al zo

Je ziet nu, dat we het al goed doen als maatschappij. In ieder geval naar mensen zonder werk: zij hebben hun bestaansgeld al (via uitkeringen en subsidies). Ze moeten alleen nog met rust gelaten worden.

De werkenden en vermogenden lijken het via de huidige gang van zaken echter nog niet te hebben. En ze lijken ten onrechte belastingen te betalen voor de uitkeringen het basisinkomen van de niet-werkenden, omdat het via geldcreatie zou moeten gaan, en niet via belastingen. Dus wat nu?

Laten we eerst weer even vanuit bestaansgeld kijken, want dat is ons nieuwe referentiepunt geworden (ze is tenslotte de uitdrukking van ons niets kostend bestaan).

Een referentiepunt is niet iets dat we ‘moeten zien te realiseren’, ze functioneert als ons uitgangspunt in ons onderscheidend vermogen.

Je kunt bestaansgeld niet ter discussie stellen als je haar nog niet als je referentiepunt hebt toegepast in jouw waarnemend vermogen. Pas als je haar daadwerkelijk als je centrale uitgangspunt hebt gehanteerd (bestaansgeld dus niet ter discussie stelt in jouw kijken vanuit bestaansgeld), en vanuit daar allemaal dingen begint te zien die je niet wilt, dan pas kan je zeggen dat je niet voor bestaansgeld wilt gaan.

Je kunt dus niet jouw bestaande (oude) referentiekader over bestaansgeld heen gooien, als zou het oude referentiekader jouw waarneming moeten zijn. Je moet het oude en het nieuwe helemaal los van elkaar zien, en nu eerst leren om alles vanuit bestaansgeld waar te nemen, zodat je oprecht zicht krijgt op haar betekenis. Daarna pas kan je ergens Ja of Nee tegen zeggen.

Als je mijn werk leest, dan is bestaansgeld allicht ons referentiepunt. Ze is iets wat we altijd uit het zicht verloren waren, maar nu is ze niet meer uit ons zicht verloren. We passen haar al sinds 2006 toe; ze is nu dus onderdeel van ons onderscheidend vermogen geworden.

Dit is bestaansgeld:

• Maandelijks betaalmiddel voor mensen aanmaken
• Dit geld zichzelf beetje bij beetje weer op laten lossen tijdens gebruik

Dit bestaat al volledig voor de have’s:

• Have’s mogen via de banken geld voor zichzelf aanmaken, met tonnen tegelijkertijd
• Dit geld laten ze beetje bij beetje weer oplossen, via de maandelijkse aflossingen

Het bestaat dus al volledig. Maar het is alleen voor de have’s geïmplementeerd. Waarin ze niet alleen hun eigen maandelijkse bestaansgeld aanmaken, maar ook dat van anderen die dat niet mogen. Ze hebben zichzelf dus letterlijk het bestaansgeld van anderen toegeëigend. Dat dat onbewust gebeurt, dat maakt niets meer uit want het gaat nu juist om het nu wel hebben van het zicht hierop, dat we dus wel degelijk expliciet moeten maken, zodat we weten wat we moeten veranderen.

Goed, have’s eigenen zich met hun geldcreatie het bestaansgeld van anderen dus toe (zonder dit te beseffen). Dit toe geëigende bestaansgeld moeten ze dus teruggeven aan de rechtmatige eigenaren. Oh, dat gebeurt dus al: dat zijn de uitkeringen basisinkomens van de mensen zonder werk.

Een deel van alle belastingen kloppen dus wel degelijk. Want het zijn geen belastingen in de bekende zin van het woord, het is de correctie van de bestaansgeldroof. En die correctie vindt dus al plaats (via de uitkeringen); het zit dus al in de huidige belastingen verwerkt.

Dus have’s hebben wel degelijk hun bestaansgeld al (ze maken het tenslotte al voor zichzelf aan bij de banken). En het teveel dat ze aanmaken, gaat al via ‘belastingen’ naar alle uitkeringen, wat het bestaansgeld van mensen zelf is. Dus ja, het klopt allemaal al. Dus met het met rust laten van iedereen met een vorm van uitkering, gaat alles al goed. Dat bestaansgeld is gewoon van hen, klaar uit.

Dus (bijna) iedereen heeft hun bestaansgeld al. Het gaat nu echter via een waanzinnig belachelijke omweg. Maar zoals gezegd: dat maakt niets uit. Als de have’s het samen met de regering via zo’n belachelijke omweg willen doen, dan doen ze dat maar.

Je kunt nu uren lang jouw oude denkkader leeggooien, met opmerkingen als: ‘Ja maar, de have’s betalen toch rente voor hun lening geldcreatie.’ Maar dat is nu precies de werking van een nieuw referentiepunt: dat je je oude referentiepunt, referentiekader laat liggen, alleen nog maar het nieuwe referentiepunt hanteert, en vanuit daar kijkt wat je ziet verschijnen. Jouw oude denkkader is er alleen maar om dat oude denkkader zelf te blijven herbevestigen en te blijven zien, en dan zie je dus niet datgene wat precies aan jouw zicht onttrokken wordt, door dat oude denkkader.

Ik heb je nu laten zien wat je ineens op ziet doemen, helder gemaakt ziet worden, door het nieuwe referentiepunt te hanteren, door onze niets kostendheid te hanteren, operationeel gemaakt via bestaansgeld.

Het allemaal als Pavlov hondjes blijven reageren vanuit ons oude kader, laten we dus los.

We weten nu dat alles al goed loopt, maar dat de waanzinnige omweg eruit gehaald kan worden. Als je die omweg eruit haalt, dan zal je gaan zien wie er baat bij lijkt te hebben dat de omweg in stand blijft.

Die omweg is overigens de bron onder alle instortbaarheid. Maar zolang de have’s dat niet erg vinden (terwijl alle huidige uitkeringen wel omgezet zijn naar basisinkomens), hoeft er niets aan te veranderen.

Laten we nu vanuit het nieuwe referentiepunt, vanuit de werking van bestaansgeld dus, eens kijken naar de manier waarop we de omweg eruit kunnen halen:

• Door alle aflossingen die have’s maandelijks doen, voortaan niet meer naar de banken, maar naar een centrale rekening over te maken, een rekening die de regering beheert, kan de regering dit geld voortaan laten werken zoals bedoeld: als ieders bestaansgeld. Dat vervolgens via de automatische oplosfunctie dus blijft recyclen als bestaansgeld.
• De banken mogen dus geen geld meer aanmaken, want de aflossingen komen niet meer naar hen terug. Mooi.

Zo simpel is het loslaten van de omweg. Simpel zicht, doordat je nu overal doorheen kijkt. Een kwaliteit die de regering niet heeft ingehuurd.

Maar iedereen heeft haar via ons werk al jarenlang transparant beschikbaar, dus iedereen kijkt nu zelf dwars door alles heen.

Dus:

• Iedereen met een vorm van uitkering (en subsidies), onmiddellijk en voorgoed met rust laten. Het is hun eigen bestaansgeld al tenslotte. Kost niets.
• De hierdoor vrij komende dynamieken hun eigen werk laten doen. Bijschaven door de regering kan altijd nog, als het her en der dan de verkeerde kant op lijkt te gaan.
• Het aan de have’s overlaten wanneer ze de omweg willen veranderen naar het normale, dus zonder de omweg verder willen gaan. Zolang ze nog een belang voelen bij het in stand houden van de omweg (tonnen extra geld voor zichzelf creëren, wat dan via belastingen weer gecorrigeerd moet worden), blijft het vorige bolletje haar verschuivingen-veroorzakende werk doen…. net zolang totdat de have’s ineens geen belang meer voelen bij het in stand houden van de omweg. Nou, dan weten ze wat ze van de regering moeten eisen: eisen dat de omweg stopt. Hierboven is beschreven hoe waanzinnig eenvoudig dat kan.

Dus….. Iedereen met een vorm van uitkering (en subsidies), onmiddellijk en voorgoed met rust laten. Het is hun eigen bestaansgeld al tenslotte. Kost niets. Dat moet ten eerste direct in gang gezet worden.