Heersers trekken ons bewustzijn naar een loos gebied in onszelf. Ze vormen daar een complete wereld met verhalen, verklaringen en overtuigingen (die allemaal naar hun verheerlijking wijzen), en dat gaan we vervolgens zelf steeds verder uitbreiden, omdat we onze verklaringen dan steeds uit datzelfde gebied blijven putten. We identificeren onszelf vervolgens met dat gebied, en zien zelfs heel het leven als gelijk aan dat gebied. Dit is een proces dat vanaf geboorte plaatsvindt, en waar de hele maatschappij aan mee doet. De heersers zelf hoeven daar niets meer voor te doen: degenen die het beste op die heersers (in onszelf) lijken, worden vervolgens door de maatschappij zelf tot ‘leiders’ gekozen. En inderdaad dat zijn de mensen die het beste in staat zijn om dat oude gebied te blijven herhalen en weer en weer en weer…..
Typerend voor dit heersersgebied in onszelf, is dat het in dualisme preekt. Het zet allerlei mensen en levenselementen tegenover elkaar, alsof die altijd in strijd moeten zijn met elkaar. Vrouwelijk en mannelijk worden tegenover elkaar gezet, en als elkaars slaven in verschillende levensgebieden gepositioneerd. Burger en regering worden tegenover elkaar gezet. Links, rechts. Arm en rijk wordt uit elkaar gecreëerd, en ga zo maar verder.
De dualistische lijn met de twee uitersten kent geen enkel antwoord dat daar iets aan oplost. Velen zullen zeggen dat je in het midden van de lijn moet gaan zitten, maar dit is totaal niet waar het om gaat, omdat je dan nog steeds op precies diezelfde dualistische lijn zit. En de 1 zal de ene kant de positieve kant vinden, en de ander de andere kant.
Het antwoord ligt niet in de dualistische lijn die de heersers in ons hebben opgebouwd (en die de hele maatschappij zelf is gaan onderhouden). Het antwoord ligt niet in het dualistische gebied in onszelf, waarvan we geleerd hebben dat we alleen daar onze verklaringen en levensverklaringen uit mogen putten. Het antwoord ligt daar niet. Alle antwoorden daar, zijn alleen maar het verder onderhouden van hetzelfde oude dualistische gebied.
Het antwoord ligt niet in het midden van de dualistische lijn. Ze ligt onder de dualistische lijn. In een gebied in onszelf, waar we nooit zijn geweest. Precies het gebied waar het antwoord ligt. Het gebied van het normale samenleven. Wat de heersers nooit wilden. Allicht ligt precies daar het antwoord. Ze ligt dus dieper in onszelf, dieper dan het gebied waaruit we geleerd hebben onze verklaringen te putten.
Zolang het groene gebied (de bron, het normale, de oorsprong), niet meer zichtbaar was, kon iedereen alleen maar hun antwoorden blijven putten uit de duale lijn. En wist niemand welke onbewuste valse overtuigingen en verklaringen onder het gebied van die lijn lagen (gevuld in onszelf), die dus die valse lijn overeind hielden.
Maar het groene gebied is sinds 2006 wel degelijk zichtbaar gemaakt, inclusief haar autonome doorstralingskracht. Dat is onze niets kostendheid, die operationeel gemaakt is via bestaansgeld. Daardoor zijn alle oude valse verklaringen en overtuigingen ook vanzelf zichtbaar geworden, is zichtbaar geworden dat ze de oude duale lijn stutten. En dat gebied is volledig doorgeprikt. Letterlijk vanuit de bron. De niet meer verloren bron kijkt er dwars doorheen.
Je ziet aan de rode pijlen, de wegrukkende kracht: door ons onze normale, niets kostende, souplesse in samenleven te ontnemen, worden we letterlijk uit de bron gerukt, en verplaatst alles zich naar een kunstmatig te onderhouden gebied, ver weg van het normale, waarin we op allerlei manieren tegenover elkaar worden gezet, en waar het totale ‘systeem’-apparaat voor nodig is, om die uiteenrijtingen in stand te houden. Met alle ellende van dien.
De hele driehoek is gevuld met het oude dualisme. Besef dat lang geleden de eerste wegrukking uit de bron begon, en dat dat alsmaar verder is gaan groeien. De duale lijn is dus steeds verder van de bron af komen te liggen, steeds weer een nieuw duaal verhaal opgebouwd hebbend, die iedereen vervolgens geïnternaliseerd heeft. Letterlijke jaarringen die iedereen in zichzelf meesleept. En toen kwam het volgende weer en het volgende en het volgende. En zo wordt de oppervlakte van die driehoek steeds groter, en komen we steeds verder van de bron af te liggen (vooral ook in ons zelfbewustzijn).
En de paradox van ‘welvarend zijn als land, maar grote armoede In Ons Midden creëren en dat de uitgestotenen kwalijk nemen’, is er de ultieme vervulling van.
Omdat het kunstmatig gebeurt, stort het op een gegeven moment steeds in. Maar niet volledig. Er gebeurt dan precies wat er sinds 2008 is gebeurd: dan gaan de ‘leiders’ alle zijlen bijzetten, om het gevaarte weer te redden, en gaan ze nog harder de naar buiten rukkende pijlen borgen, waardoor de driehoek nog beter gestut wordt, en daarna weer des te harder kan groeien, alles weer des te harder van de bron af gericht kan blijven, nog harder gefundeerd in nieuwe lulverhalen en lulverklaringen. Dat was te zien aan het naar buiten duwen van nog meer mensen, en aan het podium op tv: de mannenwereld was ingestort, had publiekelijk gefaald, bleek incompetent, maar je ziet nu meer mannen op tv veradoreerd worden dan voor 2008. Al het oude heeft zich nog harder genesteld sinds 2008. En iedereen heeft dat weer geïnternaliseerd. En dus is de driehoek nog meer solide dan voor 2008. In mensen zelf. Waardoor we de wereld buiten ons nog harder duaal vormgeven dan voor 2008. Ongeacht hoe hard mensen ook denken met allerlei goede initiatieven bezig te zijn: het is allemaal binnen hetzelfde duale, dat nu nog harder geborgd is.
Er is geen 1 plek in de driehoek, waar het antwoord ligt. Alleen de bron zelf is het antwoord. En je kent haar antwoord al. Ze is ons niets kostend bestaan, operationeel gemaakt via bestaansgeld, en de bron van de niets kostende souplesse van het samenleven. Nog altijd in ontrukte staat. Ontrukt aan het samenleven, ontrukt aan het individu.
Je kunt het bron antwoord niet in jouw bewustzijn meenemen naar het oude gebied dat je in jouzelf hebt opgebouwd. Dat begrijp je nu. Je moet een nieuw gebied in jouzelf laten ontwikkelen, vanuit het bron antwoord. Dat is makkelijker dan je denkt. Je moet je simpelweg niet meer aan alle oude verklaringen vasthouden. Je moet die oude verklaringen niet over het bron antwoord heen gooien, om haar in die oude verklaringen in te proberen kapselen. Je moet helemaal overnieuw kijken. En dan merk je al snel dat al het oude, puur gelul is. Een massaal gebied in jouzelf, waar je je verklaringen niet meer uit hoeft te halen.
Kijk maar vanuit de bron:
- Vanuit ons niets kostend bestaansgeld heeft iedereen wat hij of zij nodig heeft
- En de economie die we wezenlijk nodig hebben (de bestaanseconomie) bestaat daardoor ook tegelijkertijd, vanzelf
En dat is het totale verhaal…… de rest ontvouwt zich vanuit daar vanzelf.
Het oude (het oude gebied in onszelf) zit vol gelul en andere kutverhalen. Ik ga daar geen andere woorden aan geven. Economische verhalen, spirituele verhalen. Het zijn allemaal inkapselaars. Alleen het bronantwoord is de oprechte start van ieder ‘verhaal’. Dat zijn verhalen die niet moedwillig onderhouden hoeven te worden, maar die oprecht uit zichzelf ontstaan. Er ontsluiten zich de ware verhalen uit. Dat is het nog te ontginnen levensgebied.
Besef dat het de tijd van aansluiters is. Dat betekent dat je voor iets anders niet hoeft te gaan.
Voorgangers hebben bepaalde kwaliteiten, waardoor ze van alles doorbreken en ze moeten niet versmelten met de oude verhalen die iedereen probeert te blijven hanteren. De voorgangers moeten zelf dus van ‘een bepaald type’ zijn. En moeten hun boodschap enig moment, als ze de bron geput hebben en al het oude doorprikt hebben, laten aansluiten op de huidige wereld. Dat is al lang gebeurd.
Het totale voorgangerswerk is al gebeurd.
Dus besef dat als je nu zelf ook dit pad opgaat, dat je echt alleen maar aansluiters zoekt, die zelf ook de moeite nemen om het werk op mijn platform door te nemen. Mensen die denken met jou in discussie te moeten, kan je meteen loslaten. Je bent een aansluiter, en zoekt alleen maar aansluiters. Als in: ernaar handelen.
En in dat handelen, daarin zijn weer allerlei opties. Dus daarin kunnen verschillende handelingsgroepen ontstaan. Maar op de boodschap zelf, hoeft niemand meer in discussie te treden. De voorgangers hebben daarin hun werk volkomen gedaan. Er hoeft niet meer in het gebied van de duale driehoek geouwehoerd te worden. Het is emotioneel onvolwassen om je oude innerlijke kader per se nog steeds de hele tijd naar buiten te willen gooien, omdat je er zo aan gehecht bent. De antwoorden liggen er niet. Je moet nieuwe bewustzijnsontwikkelingsmoeite doen. Het gebied dat heersers in ons opgebouwd hebben (wat per saldo de maatschappij zelf heeft overgenomen), moet zijn oude plasjes niet meer kunnen plegen in jouw verbonden proces. Laat de mensen die daar wel mee door willen gaan, maar op hun eigen bord schijten.
Het bron antwoord, vraagt alleen nog maar aansluiters die samen tot handelen komen. Alleen daar ligt de wezenlijke vernieuwing te leven.
En dat iedereen die in de oude duale gebieden is blijven zitten, daar weer met duale antwoorden op zal willen antwoorden, weer met dezelfde oude prut als altijd op de proppen zal komen, dat is logisch. Maar daarom moet je dus ook gaan voor bescherming vanuit de rechtswereld. Juist daar moet het bewustzijn transmuteren. Het oude bewustzijn is pure agressie naar het leven tenslotte. Die moet je geen kans meer geven om weer over iedereen heen te gaan schijten met zijn oude gelul. Ik hoef daar geen andere woorden aan te geven dan dat ik doe. Als je het zelf als ‘mooier’ wilt zien, dan doe je dat maar.
We kosten helemaal niets 