Bestaansgeld en een depositobank zijn de twee stabiliserende antwoorden die we zochten.
Ze zijn beide pure eenvoud. En de regering is bang voor hun stabiliserende werking.
Jeroen Dijsselbloem was bang voor de stabiliserende werking van een depositobank. En besloot dat er op zijn bang zijn maar 1 antwoord kan zijn: niets doen.
Een depositobank is een omgeving waar niets met ons geld gebeurt (we doen er onze transacties, dat is alles) en waar ook geen geld wordt aangemaakt voor ‘leningen’. Er wordt ook geen rente gegeven. Kortom een bank die niet om kan vallen. Het is in feite juist helemaal geen bank, het is slechts een geld omgeving. Het is dus een deposito omgeving. Een absoluut veilige omgeving dus. Die een grote aanwinst zou zijn binnen alle huidige bankomgevingen, waar je wel risico loopt. Het moet onze eigen vrije keuze zijn waar we ons geld neer willen zetten.
Jeroen was bang dat een dergelijke stabiele omgeving juist instabiliteit zou veroorzaken. Wat was zijn uitleg hiervan? Hij was bang dat als de deposito omgeving een succes zou worden, dat iedereen dan bij de oude banken weg zou lopen (richting de deposito omgeving), en alle oude banken dan alsnog zouden instorten.
Ja, en wat zou daar dan het probleem van zijn?
Volgens Jeroen is dat een probleem, omdat die oude banken dan geen krediet meer kunnen verstrekken.
Als dat de angst van Jeroen is, waarom geeft hij dan geen antwoord op zijn eigen geconstateerde angst? Waarom zegt hij dan niet: ‘En dus moeten we alle aflossingen die mensen nog moeten maken richting de oude banken, maar meteen verleggen naar een centrale rekening die onder beheer van de regering is. Daarmee komt al het geld dat in omloop is, direct onder ons beheer. En wij bepalen wat we met dat geld gaan doen. Het maakt dus niet meer uit als iedereen naar de deposito omgeving wegrent.’
Nee, Jeroen vond niet dat hij zijn angst competent om moest zetten in een antwoord waarmee alles doorgang kan vinden. Hij vond dat ‘dan maar doorgaan met niets doen’ het antwoord moest zijn op zijn angst. Typerend voor alle mannelijke omgevingen die nog steeds het leven proberen ‘aan te sturen’.
Zo blijft de hele regering dus aan 1 stuk door doen alsof ze onmachtig is, omdat we met zijn allen zogenaamd afhankelijk zijn van de banken, en verandert de regering niets aan die kunstmatig aangelegde afhankelijkheid. Ze blijft voor inertie kiezen.
Een deposito omgeving is binnen een week in de lucht te brengen: gewoon een bestaande bankapplicatie kopiëren, en er een andere naam aan geven. Iedereen kan daar vanaf dan een rekening openen. Laten we deze risicoloze omgeving maar even Money Place noemen, omdat ze dat precies voor ons is.
Door de CBR (de centrale bestaansgeld rekening) in Money Place op te nemen, heeft de regering een centrale geldomgeving beschikbaar die precies doet wat bedoeld is, en die totaal risicoloos is. Zo is de term ‘CBR’ dus opgelost in Money Place. Dat er zich in Money Place een CBR rekening rekening bevindt, dat weten we nu.
Iedereen maakt voortaan hun maandelijkse aflossingen niet meer naar de banken over, maar naar (de CBR binnen) Money Place. Vanuit daar gaat het basisinkomen (bestaansgeld dus) maandelijks naar mensen die een rekening hebben binnen Money Place. Waarmee alle controles ook vervallen, want het eenmalig aanmaken van een rekening binnen Money Place is de controle al.
Money Place heeft al bestaan. We zijn in 2007 begonnen haar te bouwen. In 2008 werd ze in werking genomen. Half 2015 hebben we haar weer op laten lossen.
De deposito omgeving heeft dus al bestaan. En bestaansgeld met de automatische oplosfunctie heeft dus ook al bestaan. Het vond beide in Money Place plaats (waarvan de functionele beschrijving terug te vinden is in het e-boek ‘Als de regering ineens oplost‘).
Maar de regering kan het zogenaamd niet……
150 willekeurige mensen in ons midden, die voortdurend zeggen ‘We zijn bang, omdat we niets overzien, en dus doen we niets’….. Terwijl andere mensen alles al voorgekauwd hebben.
Hoe dieptriest wil je het hebben?
Bestaansgeld en een deposito omgeving (wat al verenigd was in Money Place), zijn de twee stabiliserende antwoorden. Maar omdat de regering nog steeds blijft doen alsof ze opperONmachtig is tegenover banken, in plaats van dat ze volledig MACHTIG is om beslissingen te nemen over banken, blijft alles in het oude cirkeltje ronddraaien.
150 willekeurige mensen in ons midden, die lopen te pronken met hun gevoel dat ze opperONmachtig zijn tegenover de banken. Terwijl ze zo kunnen zeggen: ‘Alle aflossingen voortaan naar Money Place overmaken. Dat geld is niet geleend van de banken, dat is gewoon door iedereen zelf aangemaakt. Het hoeft dus niet terug naar de banken. Laat het maar teruggaan naar de CBR (wat binnen een Money Place zou kunnen zijn). En zo krijgen wij als regering er het beheer over. Wat natuurlijk ten eerste als bestaansgeld gaat werken. Waardoor er vanzelf van alles gaat verschuiven, en dan zien we daarna nog wel of we behalve bestaansgeld verder nog geld’creatie’ nodig hebben.’
Nee, ze blijven zich in de oude prut door wentelen. En vragen daar een waanzinnig salaris voor.
We hebben dus publiekelijk zicht op de incompetentie van de regering, op haar inertie, en op haar weigering om de juiste expertises in te schakelen. Ze zijn dus 1 groot gedrocht. En uit naam van het verheerlijken van dat gedrocht kiest deze maatschappij om kinderen in ons midden met honger naar bed te laten gaan.
Dat is de maatschappij waarin we leven.
Lees in dit kader ook mijn artikel: Lachen om onszelf.
We kosten helemaal niets 