Nu, tijdelijk, kunt u gratis fietsen.
Voor een abonnement van 50 euro kunt u met uw eigen fiets gratis fietsen in de steden Rotterdam, Schiedam en Vlaardingen, gedurende twee maanden. Alle fietspaden zijn dan voor u gratis. Mocht u ziek zijn, dan betaalt u 25 euro extra, maar dan kunt u toch gratis blijven fietsen in deze drie steden. Op vertoon van uw abonnement. Dus wees er snel bij, want op is op.
Tja….
Dat fietsen sowieso al gratis is, dat weet je al. Dus waarom zou je er 50 euro voor betalen. En als je ziek bent, is het fietsen nog steeds gratis. Dus …..
Dit gevoel, dit besef dat fietsen gratis is, waardoor je de bovenstaande tekst als belachelijk beschouwt, is een belangrijk gevoel om even tot je door te laten dringen.
Want bestaan op aarde is ook gratis, kost ook niets.
Natuurlijk hebben we daar nu totaal andere gevoelens bij, en beschouw je dat juist als belachelijk, als ik schrijf dat bestaan op aarde gratis is. En schiet je in je hoofd… ‘Maar ik moet de bakker toch echt betalen’….
Ons hoofd… de plek waar we niet moeten zijn in dit geval…. maar de plek die wel helemaal doorgeprikt moest worden.
Je weet nu dat betaalmiddel om samen te bestaan, niets kost. Dus bestaan kost niets. Het hoort net zo’n vrij gevoel te geven als fietsen. Het gevoel dat daarbij hoort, zal echter waarschijnlijk niet binnen komen. Maar het is toch echt de gevoelservaring die we de volgende generaties moeten gaan bieden. Door hen te laten samenleven zoals bedoeld is.
Het woord ‘gratis’ is daarin ook opgelost. Je weet dat het woord ook geen betekenis heeft bij fietsen. ‘Je mag gratis fietsen’, dat is een uitdrukking die belachelijk is, want het kost niets.
Precies. Het kost niets….. dat is waar het om gaat.
En het existentiële gevoel van vrijheid dat daar bij hoort, is voor ons bestaan geroofd. Maar het gevoel zelf ken je wel. Het is hetzelfde als met fietsen.
We kosten helemaal niets 