Ons nieuwe handelingsrepertoire

We weten nu hoe waanzinnig eenvoudig het voor de regering is, om alle problemen in 1 keer stil te zetten, en dat ze daar ook nog eens vele mogelijkheden toe heeft. Maar ze doet in plaats daarvan niets. De 150 willekeurige mensen in ons midden opereren dus als de agressor naar de souplesse in samenleven. Het maakt niet uit of zij zich hier bewust van zijn, het is het zicht dat we nu hebben.

Wat kunnen we nu zelf doen, om te zorgen dat de verandering toch gaat plaats vinden?

Nou, eisen dat ze wel plaats gaat vinden. Inkoppertje.

Maar de manier waarop je dat wilt eisen, daar zijn verschillende mogelijkheden in.

Ikzelf heb geen enkele behoefte om voor achteroverleunende belastingbetalers op te komen. Ik wil dat iedereen met een vorm van uitkering direct en voorgoed met rust gelaten wordt. De belastingbetaler zal me een worst wezen, ik ben niet de gratis sloof van de inerte belastingbetaler.

En ik wil gefaciliteerd worden in mijn eigen manier van samenleven. Dat anderen in deze samenleving niet zo willen samenleven, dat zal me een worst wezen.

Zie je dat het ‘systemisch denken’ er niet in zit?

Nu je weet hoe het samenleven eigenlijk in elkaar hoort te steken (we horen allemaal ons bestaansgeld te hebben, en andere geldcreatie hoort er niet te zijn, niet voor het individu (tenzij het dan voor ieder individu wordt aangemaakt)), dien je vanuit jouw eigen rechtvaardigheidsgevoelens te kijken naar wat er volgens jou het eerste moet veranderen.

Ik zeg dus niet wat jij als urgentie moet ervaren, ik zeg expliciet dat je zelf bewust moet kijken naar hetgeen waar jij urgentie bij voelt, en daar moet je dan je handelingsrepertoire op afstemmen. Vanuit het nieuwe referentiekader, allicht. Dat daardoor ook door jou dan verder expandeert.

Je dient hierin naar 2 punten te kijken:

Je dient te kijken naar het grootste onrecht dat mensen buiten jou wordt aangedaan (wat jou dus ook aangedaan wordt, want je wilt normaal samenleven)
Je dient te kijken naar het onrecht dat jou persoonlijk wordt aangedaan

Have’s die menen dat ze onterecht belast worden, die dienen zelf voor het loslaten van de omweg te gaan staan (hierboven dus het tweede bolletje). Het is niet aan de not-have’s om dat gratis voor hen te gaan regelen, terwijl ze ondertussen nog altijd uitgestoten worden. Dat zou wat wezen zeg; de volgende ronde slavernij.

Ik ben ook een belastingbetaler, maar het loslaten van de omweg boeit me niet. Ik wil namelijk eerst dat iedereen met een vorm van uitkering onmiddellijk en voorgoed met rust wordt gelaten. Dit eisen kan de crowd doen via petities, gevolgd door een proces van crowd suing als de regering (150 willekeurige mensen in ons midden) het blijft weigeren. En ik wil gefaciliteerd worden in de bevrijden van de volgende generatie. Dat zijn mijn keuzes.

Verder hebben zowel de regering, als de maatschappij, als het individu, nog meerdere mogelijkheden ter beschikking, om stappen te zetten. Stappen die je als faseringen kunt zien.

Ter reminder: ik heb je laten zien hoe de regering het in 1 keer kan doen. Maar omdat ze het niet doet, is het aan jou om te doorvoelen welk grootste onrecht er daarmee doorgaat volgens jou. Nogmaals: dat is niet aan mij om dat aan jou op te dringen, wat jij het grootste onrecht moet vinden. Dat is aan jouzelf.

Ons handelingsrepertoire is dus groter dan je denkt.

De regering kan ervoor kiezen om per direct alle uitkeringen via geldcreatie te laten gaan. Daarin kosten ze dus niets meer aan een ander, en is het absoluut duidelijk dat niemand hen lastig mag vallen. De CBR ( de centrale bestaansgeld rekening) wordt in deze optie dus in eerste instantie alleen voor uitkeringen gebruikt, waarin alle uitkeringsstructuren ook al oplossen. Veel mensen verliezen daardoor hun baan; iedereen in de uitkeringsstructuren (maar nog veel meer). Wat niet uitmaakt, omdat ook zij via de CBR hun ~~uitkering~~ bestaansgeld, lees: vrije levenstoegang dan hebben.
De regering kan Money Place de lucht in brengen (als je niet weet wat dat is, dan moet je mijn e-boek maar lezen). De term ‘CBR’ is daarin dus opgelost naar Money Place.
De mensen die voor het basisinkomen zijn kunnen eisen dat ze daarin gefaciliteerd worden.
Je kunt als individu maandelijks bestaansgeld door laten stromen naar iemand die vanuit bestaansgeld wil ~~leven~~ samenleven. Als omgeving kan je dat dus doen naar 1 of meerdere personen in jullie midden. Hiermee zeg je dus: ‘Wat kan mij de maatschappij schelen, die met zijn allen in inertie blijft, ik ga daar de mensen in mijn eigen omgeving niet aan opofferen, ik ga mijn eigen normale samenleven daar niet aan opofferen, we zorgen dat er mensen in ons midden zonder meer de normale levenservaring hebben, in hun vrije levensdynamiek komen’.
Alle not have’s kunnen samen gaan crowd suen, om onmiddellijk en voorgoed met rust gelaten te worden, met behoud van ~~uitkering~~ basisinkomen.
Een ton rectificatiecreatie eisen, omdat de have’s tonnen geld voor zichzelf aanmaken, terwijl de not have’s dat niet mogen.
Eisen dat de Zorg Eigen Bijdrage voortaan via geldcreatie gaat. Kost niets.
Of dat vooral niet doen, ook een keuze.
De have’s kunnen gaan crowd suen om te eisen dat de belachelijke omweg los gelaten wordt. Wat have’s natuurlijk niet doen zolang ze nog een belang voelen bij het in stand houden van de omweg, die voor hen dus geen omweg is maar een nutsfunctie.
Op allerlei manieren er voor staan dat de volgende generaties niet meer hoeven te bloeden voor de inertie van de oudere generaties.
Gaan crowd suen voor een depositobank. Dit kan ook starten met een eis dat het in ieder geval voor 18-26 jarigen zo gaat werken, zodat zij zich op een normale manier de toekomst in groeien.
Voor een nieuw keurmerk gaan
Als have’s in grote getalen maandelijks bestaansgeld naar de next gen jong volwassenen In Ons Midden laten doorstromen, naar 18-26 jarigen laten doorstromen. Niet ‘zomaar’. Dat zou dumpen zijn. Nee, inclusief bewustwordingssessies, en inclusief te maken keuzes zoals: zelf als next gen de doorstroom dan ook aan te zetten in eigen leven, en vanuit het nieuwe referentiekader communiceren en jezelf verder ontwikkelen, etc.. Oftewel: het normale samenleven van de volgende generatie niet langer meer gegijzeld laten worden door de totale inertie van de maatschappij, regering, en beschermingsstructuren.
Gepensioneerden (en anderen) die de ware Wijze rol terugvinden.
Lezingen geven over de waanzinnige eenvoud die de stupiditeit van regering, media en economen doet oplichten.
Geef workshops aan de volgende generaties, waar je het normale zelfbewustzijn overdraagt.
Het leger kan de regering afzetten en het zelf gaan regelen, omdat de regering met het onrecht door blijft gaan. Ook voor het leger is het peanuts om te regelen.
Het College voor de Rechten van de Mens kan ingrijpen, inziend dat mensen met een uitkering, die lastig gevallen worden, existentieel onrecht aangedaan wordt. Besef overigens dat de naam van het College niet klopt. Het zou moeten zijn: ‘Het College Vanuit de Rechten van de Mens’. Laat dit ooit nog maar eens een keertje in jouzelf verdiepen.
Een petitie indienen voor vrij scholingsbudget
Eisen dat in ieder geval de bijstandsuitkeringen als eerste voortaan via bestaansgeld gaan, via geldcreatie dus, in plaats van via belastingen. Zodat zichtbaar is dat mensen niet ‘door een ander bestaan’, maar door zichzelf. Dit is nog wel het belangrijkste.
Leraren op middelbare scholen kunnen hun leerlingen bewustmaken. Hen faciliterend vragen wat samenleven vanuit bestaansgeld voor hen, voor hun generatie, en voor de toekomst van hun generatie betekent. En hen begeleiden bij het zichzelf positioneren vanuit deze nieuwe essenties.
Lezingen geven over jouw eigen verschuivend bewustzijn en jouw eigen zoeken naar ‘het loket’ waar je dit alles kwijt kan…
Nieuwe columns schrijven (niet meer de oude perspectieven blijven hanteren).
Je kunt coachingstrajecten aanbieden voor het ‘durven op te komen tegen een regering, vanuit een wezenlijk nieuw bewustzijn’.
Een grote groep binnen de maatschappij kan definitief klaar zijn met de inertie en incompetentie van 150 totaal willekeurige mensen in ons midden die zichzelf regering noemen, en definitief overstappen op haar eigen betaalmiddel, dat als bestaansgeld werkt, dat dus via een applicatie als Money Place eenvoudig gefaciliteerd wordt. Zoals je weet heeft Money Place al bestaan, haar volledige crowdfunctionaliteiten zijn in het e-boek ‘Als de regering ineens oplost‘ terug te vinden. Overigens: als je de essentie van het geheel inmiddels hebt begrepen, dan weet je dat iedereen in de bestaanseconomie samen de grootste macht in handen heeft: de hele bestaanseconomie kan beseffen dat we door hen in leven zijn, niet door de regering. Zij kunnen dus met zijn allen zeggen: ‘Wij accepteren alleen nog betaalmiddel vanuit Money Place, en iedereen in regering en diens structuren en bij de banken, daarvan accepteren we helemaal geen geld. Want die hebben er met zijn allen voor gekozen om ons op allerlei mogelijke manieren te belasten.’ Dat betekent dus dat iedereen in de valse laag over het leven heen, niet meer kan bestaan, omdat ze geen toegang meer hebben tot de bestaanseconomie. Wel hebben ze natuurlijk de beschikking over een leger, dat dan zal ingrijpen. Precies de agressie waarmee het oude in stand blijft. Het gaat me hier dan ook alleen om het bewustzijn, niet om ergens toe op te roepen, want dat leidt tot niets. Het gaat om het zicht op de agressie die bescherming geniet. De oeverloos domme 150 willekeurige mensen In Ons Midden die de beschermingsmiddelen voor zichzelf ter beschikking hebben. Capice?
Allerlei vormen van petities kunnen ingediend worden. Zo ook met de eis om transparant te maken hoeveel tonnen extra geld iedereen in de structuren bij elkaar is blijven aanmaken voor zichzelf, terwijl ze ondertussen blijven roepen dat ze geen oplossing weten voor de armoede ‘van’ een ander.
En zo kan ik nog wel even doorgaan

Handel naar het onrecht dat je zelf het meest urgent vindt.

Wat niet meer kan, is het achteroverleunen in de rol van de agressor: ‘Wie gaat er nou voor mij zorgen dat het verandert?’…. alsof je niet voor jezelf hoeft te gaan staan, en alsof je niet zelf normaal hoeft te samenleven, daar niet naar hoeft te handelen, daarin iets tegoed hebt van een ander, een ander jouw gratis slaaf is. Ja, dat zal toch zeker niet.

Vind ik leuk: