We kosten niets.
Dat is een referentie die we nooit toegepast hebben (ik wel, sinds 2006). En het is precies het refereren dat we nooit toegepast hebben, dat we nu moeten gaan toepassen.
Vanuit het teruggevonden normale referentiepunt, het feit dat we niets kosten, ontvouwt zich een totaal nieuw referentiekader. Dat ook altijd aan ons zicht onttrokken was, door de oude referenties die mannen altijd bij ons afgedwongen hadden, omdat (bepaalde) mannen wilden dat heel het leven aan hen zou refereren, zodat zij als goddelijk beschouwd zouden worden.
Van dat belachelijke oude refereren zijn we nu af. We hebben nu de normale referenties van het leven weer beschikbaar.
Niet alleen is er een heel nieuw refereren, ook zorgt het nieuwe refereren ervoor dat we zien dat de betekenis van het oude refereren heel iets anders is dan we dachten. Zoals we nu bijvoorbeeld doorzien dat ‘de regering’, een groep van 150 mensen in ons midden, helemaal het samenleven niet faciliteert, maar het wegduwen van een groep in ons midden faciliteert.
Het nieuwe referentiekader is dus niet alleen een onderscheidend vermogen over zichzelf (‘Ik ben zo en zo’), nee, ze is ook een onderscheidend vermogen over het oude (dat blijkt allemaal agressie te zijn geweest).
Ik zet hier een aantal referenties uit het normale (teruggevonden) referentiekader op een rij. Haar niet toepassen, betekent dat je agressie hebt zitten op ons niets kostend bestaan. Dat is verder geen verrassing. Door het in jouzelf te herkennen, kan je zelf kiezen om ermee verder te gaan, of het los te laten. Je bent jouw eigen wil.
Dus, als er weer eens een man of vrouw langskomt die hun ego plasje weer eens komt plegen (‘Ik ben een econoom, en ik zie dat het allemaal aan de rente ligt, of dat het, bla, bla, bla, bral, bral’), dan weet je dat je die persoon direct los kunt laten.
De nieuwe referenties, de zelfreferenties van het leven
- We kosten niets, hebben nog nooit iets gekost, zullen nooit iets kosten
- Het faciliteren van de niets kostende souplesse van het samenleven kost niets
- We are the economy of certainty
- We hebben een economische waarde: onze bestaanswaarde voor de bestaanseconomie
- We zijn vrije wezens, 150 mensen in ons midden hebben niet het recht dat ons te ontnemen, ook niet uit naam van de bewusteloosheid van de rest van de maatschappij
- Niemand kost iets, ons belasten is dus agressie
- Geld kost niets, ons belasten is dus agressie
- 150 mensen In Ons Midden horen faciliterend aan samenleven te zijn
- CBR (centrale bestaansgeldrekening (of centrale basisinkomensrekening))
- Money Place
- Alles gebeurt In Ons Midden
- In dit artikel zie je nog een aantal nieuwe zelfreferenties (de manier waarop we aan onszelf refereren vanuit het normale zelfbewustzijn)
- Etc…. Doe je eigen moeite maar verder, daar heeft iedereen wat aan
We kosten helemaal niets 