Zicht op transitie

De transitie naar het samenleven vanuit bestaansgeld kan op verschillende manieren gebeuren. Het ligt er maar net aan welke urgentiefasering je wilt hanteren.

De transitie gaat tenslotte niet alleen over de implementatie van bestaansgeld zelf, maar ook over het stop zetten van de huidige onrechtmatige geldcreatie, en over het compenseren van de mensen die jarenlang totaal voor niets ellende is aangedaan door de oude manier van samenleven.

Alle drie de ‘bewegingen’ zetten nieuwe dynamieken in het onderlinge relateren in gang, dus het is wijsheid om de transitie in stappen te doen. In ieder geval in ons bewustzijn: dan kan het daarna ook allemaal in 1 keer gebeuren, als we in onszelf de verschillende stappen begrepen hebben.

Wat in dit proces in ieder geval niet meer werkt, is het ‘systemisch denken’. Als we denken dat we met bestaansgeld een nieuw, kloppend systeemplaatje moeten zien te fabriceren, dan hanteren we dezelfde oude denkstructuren als altijd al, en blijven we alles naar het oude terugtrekken.

We kunnen dus niet met ons oude denken naar de benodigde transitie-stappen kijken. We hebben een nieuwe denkstructuur nodig. Die is al voor ons beschikbaar, je hoeft er alleen nog maar even op gewezen te worden, zodat je niet meer in je oude, niet werkende, denkpatronen hoeft te blijven verzanden.

Vanuit bestaansgeld is er alleen nog maar geld’creatie’ voor bestaansgeld. De rest is daarin opgelost. We moeten dus allemaal in ons eigen leven kijken, of bestaansgeld voor ons werkt. De grote perspectieven zijn daarin dus opgelost.

Ik kan je verzekeren dat in mijn leven alles goed gaat als we alleen nog maar vanuit bestaansgeld als geldcreatie werken. Ik ben dus het bewijs dat iedereen genoeg heeft aan bestaansgeld als geldcreatie. Tonnen extra geld voor have’s aanmaken is dus onzin geworden.

Dat is het perspectief van de transitie.

Besef dat iedereen die op dit moment naar de onderkant van de samenleving geduwd is, genoeg heeft aan bestaansgeld. Het zijn de zogenaamde have’s die er niet genoeg aan hebben. Door hun inertie moet het onrechtvaardige oude dus nog een tijdje doorgaan. Maar dat betekent niet dat het oude ook door moet gaan in het leven van iedereen die op dit moment naar de onderkant van de samenleving is geduwd. Voor hen moet het oude onmiddellijk stoppen. Daardoor zal er vanzelf al een grote dynamieksverandering optreden, en zullen de zogenaamde have’s het zwaarder gaan krijgen, en dan wordt de volgende stap in de transitie urgent.

De betekenis van bestaansgeld moeten we dus niet ‘systemisch’ zien, we moeten het vanuit het perspectief van het individu zien, en dat is: ‘Ik dien iedere maand voldoende betaalmiddel op mijn bankrekening te hebben staan, voldoende om te bestaan.’

Het maakt daarin dus niet meer uit hoe het geregeld wordt dat het op je bankrekening staat. Bestaansgeld laat simpelweg zien dat we inderdaad allemaal voldoende betaalmiddel horen te hebben (want dat kost niets). Ze laat dus zien dat iedereen die voor het basisinkomen is, het bij het juiste eind heeft; we horen maandelijks ons betaalmiddel te hebben om te bestaan.

PS: als ik zeg dat mensen die naar de onderkant van de samenleving geduwd zijn, genoeg hebben aan bestaansgeld, dan zeg ik daarmee niet dat ze met dat minimale genoegen moeten nemen. Besef dat ze vanuit bestaansgeld gewoon erbij kunnen gaan werken, en besef vooral ook dat er nog een ton compensatie creatie moet komen, voor het onrecht dat is aangedaan. Op zijn minst. Met ‘genoeg aan bestaansgeld’ refereer ik aan het feit dat zij niet beginnen te blèren over: ‘En mijn rente dan, en mijn hypotheek dan, en mijn schulden dan, en mijn beloofde pensioen dan, en alle economische onzin spinsels in mijn hoofd dan, die ik nog kwijt wil kunnen, en muh dit dan, en muh dat dan.’ Het dieptrieste, gijzelende gedrag van de have’s.